لغت نامه دهخدا
حبلة. [ ح ُ ل َ ] ( ع اِ ) انگور. تاک. درخت انگور. || بیخ انگور. || میوه درختان سلم و طلح و سیال که نوعی از درخت باخار است. بار عضاة. ج ، حُبل ، حُبَل. || ورق سمر. || نوعی از پیرایه که در حمیل باشد. زیور گردن. ( مهذب الاسماء ). ج ، حُبلات. || تره ای است.
حبلة. [ ح َ ب َ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ حابلة. زنان آبستن.
حبلة. [ ح ُ ل َ ] ( اِخ ) قریه ای از قرای عسقلان که حاتم بن سنان حبلی بدان منسوب است. ( معجم البلدان ).
حبلة. [ ] ( اِخ ) ابن مالک داری. جبلة با جیم صحیح تر است. ( الاصابة ج 1 ص 318 ).
حبله. [ ح َ ل َ ] ( ع اِ ) شجرالعقرب.
