بدلقا

لغت نامه دهخدا

بدلقا. [ ب َ ل َ / ل ِ ] ( ص مرکب ) زشت. ( ناظم الاطباء ). زشت. بدمنظر. ( فرهنگ فارسی معین ). || بی فایده. بی مصرف. ( از ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ فارسی معین ) :
وصف او فانی و ذاتش در بقا
زین سپس نی کم شود نی بدلقا.مولوی ( مثنوی چ خاور ص 200 ).