دانشنامه اسلامی
نام لقمان حکیم دو بار در این سوره آمده و در آیات ۱۲ تا ۲۰ موعظه های حکیمانه ای از او به پسرش را بیان کرده است و همین امر سبب نامگذاری آن به لقمان است. در مجموع، این سوره پیام توحید، حکمت، معرفت و معاد را بیان، و فطرت بشر را مورد خطاب قرار می هد.
غرض سوره
غرض این سوره ـ به طوری که آغاز و انجام آن، و نیز سیاق تمامی آیات آن اشاره می کند ـ دعوت به توحید و ایقان و ایمان به معاد، و عمل به کلیات شرایع دین است. از ابتدای سوره پیداست که در باره بعضی از مشرکان نازل شده، که مردم را از راه خدا و شنیدن قرآن، به وسیله تبلیغاتی دروغ جلوگیری نموده، می خواستند مساله خدا و دین را از یاد مردم ببرند، اتفاقا روایت وارده در تفسیر آیه و من الناس من یشتری لهو الحدیث... نیز همین را تایید می کند. پس این سوره نازل شد تا اصول عقاید و کلیات شرایع حق را بیان نماید، و در برابر احادیث سرگرم کننده آنان مقداری از داستان لقمان و مواعظش را ایراد کرده است .
محل نزول
گفته شده: این سوره ـ به شهادت سیاقی که آیات آن دارد ـ در مکه نازل شده؛ یکی از آیات بر جسته آن آیه ذلک بان الله هو الحق و ان ما یدعون من دونه هو الباطل... است .
ویژگی های سوره
...
[ویکی شیعه] سوره لقمان سی و یکمین سوره قرآن و از سوره های مکی است. نام این سوره به مناسبت ذکر نام لقمان و نصایح او برگزیده شده است. از سوره هایی است که با حروف مقطعه آغاز شده و محتوای آن درباره توحید و معاد است.
سوره لقمان، سی و یکمین سورهٔ قرآن و از سوره های مکی است. برخی معتقدند دو آیه ۲۷ و ۲۸ در مدینه نازل شده است.
این سوره از سوره هایی است که با حروف مقطعه آغاز شده و ششمین سوره از سوره های هفتگانه لامات است که با حروف رمزی و مقطعه «الم» آغاز می شوند. تعداد آیات این سوره در نزد قاریان حجاز، ۳۳ و به نظر دیگر قاریان، ۳۴ آیه است که نظریه دوم مشهور است.
[ویکی اهل البیت] سوره لقمان سی و یکیمین سوره از قرآن است و دارای 34 آیه است.
تمام آیات سوره لقمان به گفتار ابن عباس در مکه نازل شده بجز سه آیه که در مدینه آمده و آن «وَلَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ...» تا پایان سه آیه می باشد.
این سوره در ترتیب مصحف سی و یکیمین سوره و در ترتیب نزول پنجاه و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره صافات و پس از آن سوره سبا نازل شده است.
تعداد آیات این سوره از نظر اهل حجاز 33 آیه و از نظر دیگران 34 می باشد. قراء کوفه «الم» را یک آیه و قراء بصره و شام «مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ» را آیه ای می دانند.
ابی بن کعب از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله روایت کند که فرمود: آن کس که سوره لقمان را بخواند در قیامت لقمان با او دوست بوده و ده برابر اجر آن کسی که بخوبی ها عمل کرده و از بدی ها دوری نموده به او پاداش داده می شود.
محمد بن جبیر عزرمی از پدرش و او از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمود: آن که سوره لقمان را در هر شب بخواند خداوند سی فرد از ملائکه را بر او می گمارد و تا به صبح او را از شرور شیطان و یارانش حفظ نمایند و اگر در روزش قرائت کند آنان تا غروب از شرور شیطان و یاران آن حفظش خواهند نمود.
غرض این سوره- به طوری که آغاز و انجام آن، و نیز سیاق تمامی آیات آن اشاره می کند- دعوت به توحید و ایقان و ایمان به معاد، و عمل به کلیات شرایع دین است. از ابتدای سوره پیداست که در باره بعضی از مشرکین نازل شده، که مردم را از راه خدا و شنیدن قرآن، به وسیله تبلیغاتی دروغ جلوگیری نموده، می خواستند مساله خدا و دین را از یاد مردم ببرند، اتفاقا روایت وارده در تفسیر آیه" وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ ..."- به طوری که خواهید دید- نیز همین را می گوید. پس این سوره نازل شد تا اصول عقاید و کلیات شرایع حق را بیان نماید، و در برابر احادیث سرگرم کننده آنان مقداری از داستان لقمان و مواعظش را ایراد کرده است
