لغت نامه دهخدا
ترون. [ ت ِ رُ ] ( اِخ ) حکمران هی مر که در مقابل حمله آمیلکار سردار مشهور قرطاجنه ( کارتاژ ) از گِلُن جبار سیسیل کمک خواست و پس از آتش زدن کشتی های آمیلکار و شکست لشکر او در حدود 150 هزار تن از افرد سپاه کارتاژ کشته شد. رجوع به ایران باستان ص 878 و 879 شود.