بهم زدن. [ ب ِ هََ زَ دَ ] ( مص مرکب ) مخلوط کردن و زیر و رو کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). مخلوط کردن و بی ترتیب کردن و آشفته کردن. ( ناظم الاطباء ): چای را بهم زدن. || خراب و پریشان کردن. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). خراب کردن. بی ترتیب کردن. آشفته ساختن. ( فرهنگ فارسی معین ) : گر باد فتنه هر دو جهان رابهم زند ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست.حافظ.حل رموز عشق در اوراق محنت است بیهوده چند دفتر راحت بهم زنیم.طالب آملی ( از آنندراج ).- دل بهم زدن ؛ غثیان و تهوع باشد : هر دخل که بی جاست بهم زد دل ما را همچون مگس افتاد در آش سخن ما.نعمت خان عالی ( از آنندراج ). || مالی یا اموالی بهم زدن ؛ دم و دستگاه بهم زدن. قدرتی بهم زدن. بحاصل کردن.( یادداشت بخط مؤلف ). || باطل کردن. || منحل کردن ( جمعیت حزب و غیره ). || قهر کردن با کسی. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - خراب کردن بی ترتیب کردن آشفته ساختن . ۲ - باطل کردن . ۳ - منحل کردن ( جمعیت حزب و غیره ) . ۴ - مخلوط کردن زیر و رو کردن . ۵ - قهر کردن با کسی . مخلوط کردن و زیر و رو کردن ٠ مخلوط کردن و بی ترتیب کردن و آشفته کردن ٠ یا خراب و پریشان کردن ٠
