حلوا خوردن

لغت نامه دهخدا

حلوا خوردن. [ ح َ خوَرْ / خ ُ دَ ] ( مص مرکب ) شیرینی خوردن :
چه خوش بود دو دلارام دست در گردن
بهم نشستن و حلوای آشتی خوردن.سعدی.چو حلوا خورد سرکه از دست شوی
نه حلوا خورد سرکه اندوده روی.سعدی.