بی گفتگو

لغت نامه دهخدا

بی گفتگو. [ گ ُ ت ُ ] ( ق مرکب ) مخفف بی گفت و گوی. بدون جر و بحث. بدون سخن. بدون گفت و شنود. بدون سؤال و جواب. بدون چون و چرا :
جز این هرکه بودند خویشان او
بزندان کشیدند بی گفتگو.فردوسی.و رجوع به گفت و گو شود.