معنی بچه دار | لغت یاب

بچه دار

لغت نامه دهخدا

بچه دار. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ ] ( نف مرکب ) دارای کودک. دارنده بچه. صاحب بچه. || محافظ و نگهبان بچه. || حامله. آبستن. ( ناظم الاطباء ). زنی که بچه دارد. زن حامله. ( آنندراج ). باردار. حامل :
زهدانکتان بچه بسیار گرفته
پستانکتان شیر بچه دار گرفته.منوچهری.ناقه مصیاف ؛ ماده شتر بچه دار. ( منتهی الارب ).