لغت نامه دهخدا
خداد. [ خ ِ ] ( اِخ ) نام موضعی است. ( از آنندراج ).
خداد. [ خ ِ / خ َ ] ( ع اِ ) شکاف و گشادگی از زمین . ( از معجم البلدان ) :
ترقی و یرفعها السراب کانها
من عم موثب اوضناک خداد.
از ابوداود که شتر باربری را وصف میکند. ( از معجم البلدان ).
