لغت نامه دهخدا
گلگون رخت چو شست بهار از وی
بگذشت گل بگشت ز گلگونی.ناصرخسرو ( تعلیقات دیوان ص 676 ).- از حال بگشتن ؛ تغیر. ( زوزنی ). تغییر یافتن : هرچه جوهر و سیم و مشگ بود از حال بگشته بود. ( مجمل التواریخ ). رجوع به گشتن شود.
|| گردش کردن. دور زدن :
بگشت از برش چرخ سالی چهل
پر از هوش مغز و پر از داد دل.فردوسی.زان مثل کار من بگشت و بتافت
که کسی شال جست و دیبا یافت.عنصری.- بگشتن از؛ عدول کردن از. میل کردن از. انعدال. انحراف. تحرف. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). || بازگشتن. مراجعت کردن :
خربزه پیش وی نهاد اشن
وز براو بگشت حالی شاد.غضایری رازی.|| زوال. زویل. ( تاج المصادر بیهقی ). زوال. ( ترجمان القرآن ). || سیاحت کردن.گردیدن. تفرج کردن. || صد. ( تاج المصادر بیهقی ). صدود. || حَید. ( ترجمان القرآن ) ( تاج المصادر بیهقی ). مَحید. ( تاج المصادر بیهقی ). حیدوده. ( تاج المصادر بیهقی ) ( ترجمان القرآن ).
