بره بند. [ ب َرْ رَ / رِ ب َ ] ( نف مرکب ) آن که یا آنچه بره را بندد. || کسی که گوسفند و قوچ جنگلی را در آخور بندد و او را پروار کند. ( فرهنگ فارسی معین ). پرواربند. || تجربه کار و ماهر. ( غیاث ) ( آنندراج ). کارآزموده. حاذق. باوقوف. ( ناظم الاطباء ). زبردست. ماهر. ( فرهنگ فارسی معین ) : عمریست که در کمند عشقیم قربانی بره بند عشقیم.حسن هروی ( از آنندراج ).چو گرگت دراندگزند سخن نباشی اگر بره بند سخن.ظهوری ( از آنندراج ). || قومی است که قوچ جنگی پرورند و بجنگانند و به بهای گران فروشند و مدار آن جماعت بر بیع و شرای قوچ است. ( از غیاث ) ( از آنندراج ). || ( اِ مرکب ) ریسمان پای خیمه. ( آنندراج ) : لقمه اش گوسفند پروار است چه عجب بره بند این کار است.میریحیی کاشی ( از آنندراج ).از بس که خورده خون دلم را بجای شیر آهوی چشم او بهمین بره بند شد.داراب بیگ جویا ( از آنندراج ).
فرهنگ عمید
۱. کسی که گوسفند یا قوچ جنگی بر آخور ببندد و پروار کند. ۲. [مجاز] کسی که در کاری زبردستی و مهارت دارد، ماهر، زبردست: چو گرگت دراند گزند سخن / نباشی اگر بره بند سخن (ظهوری: لغت نامه: بره بند ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱-کسی که گوسفند و قوچ جنگی را در آخور بندد و او را پروار کند. ۲- زبردست ماهر .
