لغت نامه دهخدا
- بالا کشیدن چراغ ؛ فتیله آنرا بالا آوردن. برکردن فتیله را از مخزن بسوی شعله تا بیشتر سوزد و افروزد و روشن شود.
- بالا کشیدن دماغ ؛ آب بینی را بالا کشیدن. با نفس آب بینی فرودآینده را بسوی بالا بردن.
- بالا کشیدن شعله ؛ فروزانتر شدن آن :
مرد را پامال خواری میکند طغیان حرص
شمع کوته میشود چون شعله بالا میکشد.آقازمان واضح ( از آنندراج ). || کبر و عجب و امثال آن نشان دادن. ( یادداشت مؤلف ). || قد کشیدن. ( آنندراج ). بالا کردن. بالیدن.نمو کردن. گوالیدن خواه در آدمی یا نبات و درختان :
در دل من درد را نشو و نمای دیگر است
زنگ بر آئینه ام چون سرو بالا میکشد.صائب ( از آنندراج ).می کند در سایه افکندن کنون استادگی
سروبالایی که از آغوش من بالا کشید.صائب ( از آنندراج ).|| بالا کشیدن ِ مالی ؛ بکنایه حیف و میل کردن و خوردن آن. پول و ثروتی را تصاحب کردن و بصاحب آن بازنگرداندن. قرض و امثال آن را نپرداختن. متصرف و مالک شدن مالی که بدو سپرده باشند. به حیله متصرف شدن مال دیگری را. بردن صاحب جمعی مقداری از مال را برای خود به باطل. انکار کردن طلب و قرض کسی را. از مال امانی مبلغی را غاصبانه تملک کردن.
