لغت نامه دهخدا
- عف کردن ؛ عفعف کردن. آواز سگ کردن :
مژده عفو برای دل خود خواهد یافت
عاشقت را چو سگ کوی تو عف خواهد کرد.ابونصر نصیرای بدخشانی ( از آنندراج ).گر چه که سگ عربده خندان کند
خنده و عف از بن دندان کند.میرخسرو ( از آنندراج ).
عف. [ ع َف ف ] ( ع مص ) بازایستادن از حرام و پارسائی نمودن. ( از منتهی الارب ). بازایستادن از زشتی. ( تاج المصادر بیهقی ). خودداری و امتناع کردن از آنچه جایز و نیکو نباشد، خواه در گفتار خواه در کردار. ( از اقرب الموارد ). عَفاف. عَفافة. عِفّة. و رجوع به عفاف و عفافة شود. || فراهم آمدن شیر در پستان ، یا باقی ماندن در آن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
عف. [ ع َف ف ] ( ع ص ) پارسا. ( منتهی الارب ). خودداری کننده از انجام آنچه جایز و نیکو نباشد، خواه در کردار و خواه در گفتار. ( از اقرب الموارد ). عَفیف. ج ، عَفَفة ( منتهی الارب )، عَفّون ، أعِفّة، اَعِفّاء. ( اقرب الموارد ).
