بته جقه

فرهنگ معین

( ~. جِ قُِ ) [ فا - تر. ] (اِ. ) نقشی زینتی شبیه سروی خمیده که بیشتر در صنعت قالی بافی ، ترمه ، زردوزی و مانند آن به کار می رود.

فرهنگ عمید

نوعی نقش به شکل سرو خمیده که بر روی پارچه، فرش، و مانندِ آن به کار می رود.

دانشنامه آزاد فارسی

بُتِّه جِقّه
بُتِّه جِقّه
(یا: بُتّه کشمیری؛ بُتّه تِرمه) نقش مشهور ایرانی از درخت سروِ سَرْخَم. بُتّه جِقّه در نواحی مختلف به انواع گوناگون تقسیم می شود. گاه آن را با اسلیمی ها و ختایی ها و بُتّه جِقّه های کوچک تر می آرایند. انواعِ بُتّه جِقّه را معمولاً به نام ناحیۀ آن، مثلاً بُتّۀ حاجی آباد یا بُتّۀ همدان، می شناسند. این نقش در فرش ها و پارچه ها و در بیشتر هنرهای تزیینی ایرانی، همچون خاتم کاری، ترمه دوزی، قلمکاری، زری بافی، زری دوزی، قلمزنی، مینیاتور، تذهیب و کاشیکاری به کار می رود. در طرحِ تاج ها و نیم تاج های پادشاهان نیز اشکالی از بُتّه جِقّه دیده می شود. مشهورترین نمونه های بُتّه جِقّه تیغه های عَلَمْ نشان (عَلَم)های عزاداری هاست.

ویکی واژه

نقشی زینتی شبیه سروی خمیده که بیشتر در صنعت قالی بافی، ترمه، زردوزی و مانند آن به کار می‌رود.