جایزان

لغت نامه دهخدا

جایزان. [ ی ِ] ( اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش رامهرمز شهرستان اهواز است. این دهستان از شمال بدهستانهای سلطان آبادو ابوالفارس و از خاور به شهرستان بهبهان و از جنوب بدهستان گدارچیتی و از باختر به دهستان آسیاب محدوداست. موقعیت طبیعی این دهستان دشت و هوای آن گرمسیرو مالاریائی است. این دهستان از 10 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و در حدود 1100 تن جمعیت دارد و مرکز دهستان و قراء مهم آن عبارتند از: خدامراد و سرجولکی ، آب مصرفی دهستان از رودخانه مارون تأمین میگردد و محصول عمده آن غلات ، برنج و کنجد است. شغل مردان زراعت و راههای دهستان مالرو است. ساکنین از طائفه بهمئی و بهبهانی هستند. معادن نفت در این دهستان کشف شده و استخراج میگردد. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
جایزان. [ ی ِ ] ( اِخ ) این ده مرکزدهستان جایزان بخش رامهرمز شهرستان اهواز است در 50هزارگزی جنوب خاوری رامهرمز و 3 هزارگزی شمال خاوری راه شوسه مارون به آغاجاری واقع شده است. موقعیت طبیعی این دهستان گرمسیر و مالاریائی است و 200 تن سکنه شیعه فارسی زبان دارد. آب مشروب از رودخانه مارون تأمین میشود و محصول آن غلات ، برنج ، کنجد و بزرک است و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است چاه نفت و پاسگاه ژاندارمری دارد. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
جایزان. [ ی ِ ] ( اِخ ) نام رودخانه ای است در فارس که از بهم پیوستن رودخانه تاب و رودخانه درمش تشکیل میشود. ( از فارسنامه ناصری ).
جایزان. [ ی ِ ] ( اِخ ) محلی است در نه فرسخی شهر بهبهان.

فرهنگ فارسی

محلی در نزدیک شهر بهبهان

دانشنامه عمومی

جایزان شهری است در استان خوزستان. این شهر در بخش جایزان از توابع شهرستان امیدیه قرار گرفته و در سال ۱۳۹۵ ، تعداد ۲٫۳۵۷ نفر جمعیت داشته است.
عمده مردم شهر جایزان را طوایف لر جنوبی تشکیل می دهند، که به زبان لری سخن می گویند
در قلعهٔ تاریخی محمدعلی خان خلیلی بهمئی جایزان بزهای بدبویی نگهداری می شوند. بزها در سایهٔ شاه نشین عمارت تجمع می کنند که امید است میراث فرهنگی فکری به حال بازسازی این قلعه نماید.