تنها خوردن

لغت نامه دهخدا

تنها خوردن. [ ت َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) تنها خود خوردن و به کسی ندادن :
ولیکن نباید که تنها خوری
ز درویش درمانده یاد آوری.( بوستان ).رجوع به تنهاخوار و تنها و دیگر ترکیبهای آن شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم