لغت نامه دهخدا ابر مرده. [ اَ رِ م ُ دَ / دِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اسفنج. اسفنجه. رغوةالحجامین. ابر کهن. نشکرد گازران. رجوع به ابر کهن شود.
