تهجع

لغت نامه دهخدا

تهجع. [ ت َهََ ج ْ ج ُ ] ( ع مص ) به خواب رفتن. ( ناظم الاطباء ).
تهجع. [ ت َ ج َ ] ( ع ص ) طریق تهجع؛ راه گشاده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

طریق تهجع راه گشاده