تلخی چش

لغت نامه دهخدا

تلخی چش. [ ت َ چ َ / چ ِ ] ( نف مرکب ) رنج بر. که تحمل سختی و محنت و مشقت کند :
بسا تنگ عیشان تلخی چشان
که آیند در حله دامن کشان.سعدی ( بوستان ).رجوع به تلخی و ماده بعد شود.