لغت نامه دهخدا بی علت. [ ع ِل ْ ل َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + علت ) بی سبب. بی جهت. بدون دلیل. ( ناظم الاطباء ).- بی علت نبودن ؛ بادلیل بودن. ( ناظم الاطباء ). سببی داشتن.
