دانشنامه اسلامی
وی در ۲۷ ذیحجه سال ۱۲۹۲ قمری در سماوه به دنیا آمد و به دلیل تولد و سکونت در این منطقه به سَماوی شهرت یافت.
محمد در ده سالگی پدرش را از دست داد و برای کسب علم و دانش به نجف مهاجرت کرد. وی مبانی علوم را از اساتید خود که معروفترین آنان شیخ شکر بن احمد بغدادی و شیخ عبدالدین معتوق قطیفی بودند، استفاده کرد. ریاضیات را از شیخ آقا رضای اصفهانی آموخت و اصول فقه را از علی بن شیخ باقر جواهری، آقا رضا همدانی، سید محمد هندی، محمد طه نجف، شیخ حسن مامقانی و شیخ الشریعه اصفهانی. او از شیخ علی بن شیخ باقر جواهری، سید محمد هندی و سید حسن صدر، اجازه اجتهاد داشت. سماوی تا سال ۱۳۲۲ق در نجف ماند و بعد از آن به وطن خویش بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ق در آنجا ماندگار شد.
