لغت نامه دهخدا قندیل کش. [ ق ِ ک ُ ] ( نف مرکب ) باد قندیل کش ؛ بادی که بشدت وزد و چراغها و قندیلها خاموش کند : که ایمن بود مرد بیدارهش ز غوغای این باد قندیل کش.نظامی.
