خت و خلوت. [ خ َ ت ُ / ت ْت ُ خ َ وَ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) وصف است مرجایی را که هیچکس بدانجا نیست یا مردم بدانجانهایت قلیل است. ( از یادداشتهای مرحوم مؤلف ): با وجودی که کوچه خت و خلوت بود من او را بدانجا دیدم.
فرهنگ فارسی
وصف است مر جایی را که هیچکس بدانجا نیست یا مردم بدانجا نهایت قلیل است .
