جماعت دار

لغت نامه دهخدا

جماعت دار. [ ج َ ع َ ] ( نف مرکب ) آنکه جماعت بپا دارد :
میشود آخر جماعت دار وحشی خصلتان
هر که چون مجنون در این صحرا تواند فرد شد.ملاطغرا ( از آنندراج ).