تب ستان

لغت نامه دهخدا

تب ستان. [ ت َ س ِ ] ( نف مرکب ) تب ستاننده. گیرنده تب. دافع تب :
از بهر تب بریدن خود دست آز را
از نیستان هیچکسی تب ستان مخواه.خاقانی.، تبستان. [ ت َ ب َ / ب ِ ] ( اِ مرکب ) تابخانه. کاشانه. خانه زمستانی. ( یادداشت بخط مؤلف ).