لغت نامه دهخدا بنه گاه. [ ب ُ ن َ / ن ِ ]( اِ مرکب ) جایگاه بنه : جمعی را از معارف اسیر کردند و خلقی را به شمشیر آوردند و ساز و بنه گاه ایشان بتاراج دادند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 187 ).
