لغت نامه دهخدا ( بدآویز ) بدآویز. [ ب َ] ( نف مرکب ) ستیزنده. به بدی چنگ زننده : ای همچو مهین مار بدآویز و خشوک پر زهر چو ماری و چو ماهی همه سوک.سوزنی.
