ایین اخلاق در قران

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] آیین اخلاق در قرآن. آیین اخلاق در قرآن ترجمه فارسی کتاب «دستور الأخلاق فی القرآن» اثر محمد عبدالله دَرّاز، پژوهشی تطبیقی درباره اخلاق نظری در قرآن، همراه با آیات اخلاق عملی است. این اثر، توسط محمدرضا عطایی، با قلمی شیوا و رسا، به فارسی سلیس و روان برگردان شده است.
سه مقدمه مفصل از مترجم فارسی، محقق (سامی غریری)، ویراستار علمی (سید محمد بدوی) و مترجم از فرانسه به عربی (عبدالصبور شاهین) در ابتدای کتاب جای گرفته است.
زبان اصلی این اثر (که نام اصلی آن، «Le Morale Du Coran» می باشد)، فرانسه بوده و مؤلف آن را به عنوان رساله دکترای خود در فرانسه، به منظور معرفی اسلام و اخلاق اسلامی به غربیان نوشته است. بعدها توسط عبدالصبور شاهین، استاد زبان دانشگاه قاهره، به عربی برگردانده شده که خود این مسئله تا حدی از جاذبه کتاب، کاسته است؛ زیرا یک اثر زیبا در زبان اصلی همچون گلی است با تمام رنگ و بو و طروات طبیعی خود ولی همین که دست به دست گشت و از زبانی به زبان دیگر- هرچند به وسیله مترجم چیره دست- برگردانده شد، از طرواتش کم می شود و دیگر آن تر و تازگی و شادابی اولیه را ندارد ....
با وجود این امر، این اثر، دارای امتیازهای فراوانی است که آن را از آثار مشابه، متمایز می سازد از جمله آنکه:
شایان ذکر است محققان نامبرده، در ارجاعات خود، در مورد روایاتی که مورد اتفاق عامه و شیعه بوده است، تنها به ذکر منابع عامه بسنده نکرده اند، بلکه به منابع شیعه و کتب معتبر پیروان اهلی بیت(ع) از قبیل «اصول و فروع کافی»، «وسائل الشیعة»، «بحار الانوار»، «تحف العقول » و نظایر این ها نیز ارجاع داده اند که این امر، بر اعتبار کتاب، افزوده است ....
آنچه بر غنا و ارزش علمی این اثر افزوده، آن است که مترجم فرانسه به عربی آن که از اطلاعات عمیق دینی برخوردار است، خود استاد زبان عربی بوده و همان طوری که زبان فرانسه را به خوبی آموخته و پایه های آن را استحکام بخشیده است، کتاب های زیادی نیز از دانشمندان را از فرانسه به عربی، برگردانده است. وی خود را در طول مدت سه سال، وقف ترجمه متن فرانسوی این کتاب به عربی نموده است. وی از هیچ کوششی فروگذار نکرده تا آن چه را که از راه و روش اطمینان بخش در توان دارد، در خدمت این متن قرار دهد و هم چنین در راه بیان محتوای کتاب؛ تا در خدمت خواننده عرب زبان و در تعمق بخشیدن فرهنگ دینی وی باشد. از جمله- هم چون مؤلف- تنها به اشاره به آیات قرآن در پی نوشت ها و ذکر شماره آیه و سوره بسنده نکرده است؛ بلکه زحمت نوشتن تمام آیات کریمه و درج عین عبارات را بر خود هموار و بدان وسیله، زحمت خواننده را نسبت به مراجعه به قرآن در مورد آن آیات کم کرده است؛ آیاتی که خواننده را برای دریافت منظور نویسنده، از آن ها بی نیاز نخواهد بود ....
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم