ایمان و اسان گیری

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ایمان و آسان گیری (قرآن). واژه ایمان از ریشه «أمن» گرفته شده است که فعل ثلاثی مجرد آن «أمِنَ، یأمن وأمناً» به معنای آرامش و اطمینان قلب و نبود ترس است. فعل ثلاثی مزید آن «آمَن، یؤمن و ایماناً» است، که اگر متعدی به «با و لام» باشد به اتفاق اهل لغت به معنای تصدیق کردن است. و به همین معناست آیه (وَما أَنْتَ بِمؤمن لَنا) ای: بمصدِّق. و امّا اگر متعدی به ذات خود باشد به معنای اطمینان پیدا کردن است که در برابر ترسیدن و هراسان کردن است و در این صورت با ثلاثی مجرد هم معنا است.
ایمان، سبب آسان گرفتن ذوالقرنین بر مؤمنان می باشد:«... قلنا یـذا القرنین امآ ان تعذب وامآ ان تتخذ فیهم حسنا• ...• واما من ءامن... سنقول له من امرنا یسرا؛ تا به غروبگاه آفتاب رسید؛ (در آن جا) احساس کرد (و در نظرش مجسّم شد) که خورشید در چشمه تیره و گل آلودی فرو می رود؛ و در آن جا قومی را یافت؛•...• گفتیم: ای ذو القرنین! آیا می خواهی (آنان) را مجازات کنی، و یا روش نیکویی در مورد آنها انتخاب نمایی؟...• و اما کسی که ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد، پاداشی نیکوتر خواهد داشت؛ و ما دستور آسانی به او خواهیم داد».
← تقسیم بندی مردم
۱. ↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۱۷.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «ایمان و آسان گیری».
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم