اصیل الدین واعظ عبدالله

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] امیر سید عبدالله حسینی شیرازی، مشهور به اصیل الدین واعظ، مفسر و محدث شیعی قرن نهم هجری، از سادات دشتکی شیراز است و خاندان آن سادات جلیل حسینی در عصر شاهرخ یا سلطان ابوسعید گورگان از شیراز به هرات رفته، آن جا اقامت گزیدند، به همین جهت به هروی مشهور شده اند. او به دستور آن پادشاه هفته ای یک بار در مدرسه عالیه گوهرشادآغا، به موعظه و نصیحت می پرداخت. اصیل الدین در هرات درگذشت و نزدیک مدرسه گوهرشادآغا دفن شد.
خواندمیر در «حبیب السیر»، امیر سید اصیل الدین عبداللّه الحسینی را این گونه معرفی می کند:
«بصفت اصالت و وفور جلادت و نباهت شأن و قدم دودمان موصوف و معروف بود و به وفور تقوی و دین داری و غایت دیانت و پرهیزگاری از اکثر علمای عالم و سادات بنی آدم ممتاز و مستثنی مینمود. زبان گهر افشانش مفسر حقایق صحف آسمانی، و بیان بلاغت نشانش مبین دقایق کتب سبحانی، باطن خجسته میامنش مظهر آثار ولایت و رشاد، و خاطر فرخنده مآثرش مهبط انوار هدایت و ارشاد و بی شایبه مدح گستری آن سپهر شریعت پروری در علم تفسیر و حدیث و انشاء و تألیف شبیه و نظیر نداشت و در زمان سلطنت سلطان سعید از دار الملک شیراز که وطن اصلی آن جناب است به هرات تشریف آورده، رایت اقامت برافراشت.»
از جمله تألیفات وی: کتاب «درج الدرر فی میلاد سیدالبشر»؛ رساله ی «مزارات هرات» یا «مقصد الاقبال السلطانیه و مرصدالاعمال الخاقانیه»؛ رساله ی «مزارات شیراز»؛ «المجتبی فی سیره المصطفی»؛ «المجتنی من کتاب المجتبی فی سیره المصطفی»، که خلاصه ای از کتاب سابق الذکر است که برای جمال الدین ابراهیم؛ معروف به ابی کالیجار وزیر نوشته است؛ کتاب «معراج الاعمال»، در اوراد و عبارات؛ «غرفه الحصن»، ترجمه «مختصر حصن الحصین»، به فارسی.
مقصد الاقبال سلطانیه و مرصد الآمال خاقانیه / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم