دانشنامه اسلامی
انتساب او به فهر به سبب ولاء با این قبیله است. ولادت او را در ۱۲۴ق و وفاتش را در ۱۹۶ یا ۱۹۸ق نیز نوشته اند. او در مصر چشم به جهان گشود و در حدود ۱۷ سالگی به تحصیل علم پرداخت. در داستانی که دربارۀ وفات او نقل کرده اند، مرگش را بر اثر شنیدن هول و هراس روز رستاخیز دانسته اند. ابن وهب در ۷۲ سالگی در مصر از دنیا رفت و عبّاد، والی مصر، بر پیکر او نماز خواند. ابن خلکان از قول قضاعی آورده است که در مجرّ بنی مسکین قبری کوچک و فرسوده و کهن معروف به قبر عبداللـه وجود داشته که وی احتمال می داده، قبر ابن وهب بوده باشد. به هر روی هم اکنون در قرافۀ قاهره مقبره ای به نام ابن وهب وجود دارد.
اساتید
در مدینه به خدمت مالک بن انس رسید و مدت ۲۰ سال در صحبت وی بود و از او فقه آموخت. گفته اند وی نخستین بار (۱۴۴ق) در مراسم حج با مالک دیدار کرد. ابن وهب پیش از معاصر هم وطن خود ابن قاسم (ﻫ م) عتقی نزد مالک تحصیل کرد و همین امر موجب تفاخر او بود. وی از محضر فقیهان دیگری چون لیث بن سعد و ابن دینار نیز فقه آموخت. علاوه بر روایت از استادن یاد شده، از محدثانی چون ابن جریح، ابن عیینه، ابن لهیعه، حمید بن زیاد، سفیان ثوری و عبدالرحمن بن زیاد افریقی نیز حدیث شنید.
راویان
از جملۀ کسانی که از او حدیث شنیده اند، می توان ابن مدینی، ابومصعب زهری، ابوصالح کاتب اللیث، ربیع بن سلیمان مرادی، سحنون بن سعید، عبدالرحمن بن مهدی. محمد بن عبداللـه بن عبدالحکم، یحیی بن عبداللـه بن بکیر، یحیی بن یحیی لیثی و برادرزاده اش احمد بن عبدالرحمن بن وهب را نام برد.
در حدیث
...
