لغت نامه دهخدا شایل. [ ی ِ ] ( ع ص ) شائل. ناقة شائل ؛ شتر ماده دم برداشته جهت گشنی. ( از شمس اللغات )( از منتهی الارب ). || بردارنده و بلندکننده و افرازنده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شائل شود.
