بپا کردن

لغت نامه دهخدا

بپا کردن. [ ب ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بپای کردن. بر پا کردن. سر پا نگاه داشتن. بلند کردن. افراختن.
- خیمه بپا کردن .
|| شروع کردن. راه انداختن. قائم ساختن :
این سخن پایان ندارد ای کیا
بحث بازرگان و طوطی کن بپا.مولوی.- هنگامه بپا کردن ؛ معرکه راه انداختن.