لغت نامه دهخدا ارماح. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ رُمح. نیزه ها : بصواعق بوارق صفاح و لوامع شوارع ارماح او را در کوره دمار و تنوربوار می سوزانید. ( ترجمه تاریخ یمینی نسخه خطی ).ارماح. [ اَ ] ( اِخ )دو راه در کوهند دراز، به دَهناء. ( منتهی الأرب ).
