قانتون

لغت نامه دهخدا

قانتون. [ ن ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ قانت در حالت رفعی. رجوع به قانت شود.

فرهنگ فارسی

جمع قانت در حالت رفعی

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی قَانِتُونَ: مطیعان و فرمانبرداران-عبادتگران(کلمه قانت اسم فاعل از مصدر قنوت است وقنوت به معنای اطاعتی است که با خضوع و فروتنی همراه باشد )
ریشه کلمه:
قنت (۱۳ بار)
«قانِت» از مادّه «قنوت» چنان که قبلاً هم گفته ایم، به معنای ملازمت و اطاعت توأم با خضوع است، اطاعتی که از ایمان و اعتقاد سر زند، و این اشاره به جنبه های عملی و آثار ایمان می باشد.