فراتین

لغت نامه دهخدا

فراتین. [ ف َ ] ( اِ ) گفتار و سخن آسمانی ، چه فراتین نواد بمعنی آسمانی زبان است. به لغت زند و اوستا نوادر زبان را گویند. ( برهان ). و تبدیل فرازین است که از دساتیر نقل شده است. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ).
فراتین. [ ف ُ ت َ ] ( اِخ ) دجله و فرات. رجوع به فراتان شود.