عینان

لغت نامه دهخدا

عینان. [ ع َ ی َ ] ( ع مص ) چشم کردن مرد را. و چشم زخم رسانیدن و بر چشم زدن. ( از منتهی الارب ). || روان گردیدن آب و اشک. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). عَین. رجوع به عین شود.
عینان. [ ع َ ن ِ ] ( ع اِ ) تثنیه عین ، در حال رفع. رجوع به عین شود. || دو فرورفتگی در کنار زانو. ( ناظم الاطباء ). رجوع به عین شود.
عینان. [ ع َ ن ِ ] ( اِخ ) فراز کوه «احد» است درمدینه. و گویند نام دو کوه است واقع در نزدیکی کوه احد، لذا غزوه احد را «یوم عینین » نیز گفته اند. و گویند عینان نام کوهی است از کوههای احد که بین آنها وادیی است بنام عام احد و عام عینین. و نیز گویند که نام کوهی است در احد که ابلیس به بالای آن رفت و نداداد که محمد ( ص ) کشته شد. و نیز گویند آن کوهی است در بطن السبخة از قناة در کنار وادی مقابل مدینه. و در بحرین نیز عینان نام آبی است از آبهای عرب. و گویند آن در دیار عبدالقیس در بحرین قرار دارد. و گویند عینان نام کوهی است در یمن ، که با غُمدان سه میل فاصله دارد. ( از معجم البلدان ). و رجوع به عینین شود.

فرهنگ فارسی

فراز کوه احد است در مدینه و گویند نام دو کوه است واقع در نزدیکی کوه احد

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی عَیْنَانِ: دو چشمه
معنی عَیْنَاکَ: دو چشمت ( در اصل عینان بوده که چون مضاف واقع شده است نون آن حذف گردیده است)
معنی عَیْنَاهُ: دو چشمش ( در اصل عینان بوده که چون مضاف واقع شده است نون آن حذف گردیده است)
ریشه کلمه:
عین (۶۵ بار)