لغت نامه دهخدا شوره ناک. [ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) شوره دار. دارای شوره. ( ناظم الاطباء ): سبخة؛ زمین شوره ناک. ( منتهی الارب ) : تن ما یکی خانه دان شوره ناک که ریزد همی اندک اندکش خاک.اسدی.
