ستمگاری

لغت نامه دهخدا

ستمگاری. [ س ِ ت َ ] ( حامص مرکب ) عمل ستمگار :
چار سالست کز ستمگاری
داردم بیگنه بدین خواری.نظامی.بجز آن هر چه بینی از خواری
باشد آن نوعی از ستمگاری.نظامی.رجوع به ستمکاری شود.