سایه پسند

لغت نامه دهخدا

سایه پسند. [ ی َ / ی ِ پ َ س َ ] ( نف مرکب ) طالب راحتی و آسایش. ( ناظم الاطباء ). راحت طلب. آسوده.

فرهنگ عمید

۱. سایه دوست، سایه پرست.
۲. [مجاز] راحت طلب.

فرهنگ فارسی

طالب راحتی و آسایش

فرهنگستان زبان و ادب

{shade tolerant, shade demanding} [مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست و جنگل] ویژگی گیاهی که قادر به رقابت زیستی در سایه است