دانشنامه آزاد فارسی
نوشتۀ ملاحسین واعظ کاشفی ( ـ۹۱۰ ق)، کتابی به فارسی در مرثیۀ انبیای الهی و امامان شیعه. این کتاب که مؤلف آن خود از علمای اهل سنت بود، نخستین کتاب مرثیه سرایی شیعی به زبان فارسی است و به ذکر مصایب و رنج های انسان از زمان حضرت آدم (ع) تا پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت، به ویژه امام حسین (ع) و واقعۀ جان گداز کربلا می پردازد. قسمت اخیر بیشترین و سوزناک ترین بخش کتاب را تشکیل می دهد. مطالب روضةالشهداء که دهان به دهان و از کتابی به کتاب دیگر نقل شده بیش از هر اثر دیگر در باور شیعیان به واقعۀ کربلا تأثیر داشته است. از آغاز صفویه به بعد اهل منبر و وعاظ، کتاب روضةالشهداء را در مجالس عزاداری اهل بیت، به ویژه امام حسین (ع)، می خواندند و از آن رو، مجالس عزاداری به مجالس روضه خوانی معروف شد. محدث نوری ( ۱۲۵۴ـ ۱۳۲۰ ق) در لؤلؤ و مرجان و مرتضی مطهری در حماسۀ حسینی بسیاری از مطالب روضةالشهداء را جعلی و انحراف آمیز دانسته اند. این کتاب به تصحیح ابوالحسن شعرانی به چاپ رسیده است (تهران، چاپ سوم، ۱۳۶۴ ش).
