لغت نامه دهخدا رشک بر. [ رَ ب َ ] ( نف مرکب ) رشک برنده. حسود. صاحب غیرت. حاسد. غیور. ( یادداشت مؤلف ) : نباشد هیچ زن را رشک بر شوی که شوی رشک بر باشد بلاجوی.( ویس و رامین ).
