رخنه سر

لغت نامه دهخدا

رخنه سر. [ رَ ن َ / ن ِ س َ] ( ص مرکب ) شکافته سر. کافته سر. کفته سر :
قاف از تو رخنه سر شد و عنقا شکسته پر
از زال خرد یک تنه تنها چه خواستی.خاقانی.عمر پلی است رخنه سر، حادثه سیل پل شکن
کوش که نارسیده سیل از پل رخنه بگذری.خاقانی.

فرهنگ فارسی

شکافته سر کافته سر کفته سر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم