لغت نامه دهخدا رخنه سر. [ رَ ن َ / ن ِ س َ] ( ص مرکب ) شکافته سر. کافته سر. کفته سر : قاف از تو رخنه سر شد و عنقا شکسته پراز زال خرد یک تنه تنها چه خواستی.خاقانی.عمر پلی است رخنه سر، حادثه سیل پل شکن کوش که نارسیده سیل از پل رخنه بگذری.خاقانی.