لغت نامه دهخدا
رامپوری. ( اِخ ) محمد غیاث الدین بن جلال الدین رامپوری ( مصطفی آبادی ) از مردم مصطفی آباد ایالت اگره و اود هند و مؤلف فرهنگ غیاث اللغات. رجوع به غیاث اللغات و محمدبن جلال الدین در همین لغت نامه شود.
رامپوری. ( اِخ ) محمد معروف به نجم الغنی از فضلای نامی هند بود و کتاب معروف «نهج الادب » در دستور زبان فارسی بپارسی ، نوشته اوست. ( تاریخ تألیف و چاپ اول کتاب 1919 م. است ). و رجوع به سبک شناسی ج 3 ص 140 شود.
رامپوری. ( اِخ ) وجاهت حسین عندلیب شادانی رامپوری. مؤلف فرهنگ فارسی «نقش بدیع» که در 1342 هَ. ق. در لاهور بچاپ رسیده است. ( از مقدمه فرهنگ معین ص 43 ).
