لغت نامه دهخدا دهن باز. [ دَ هَم ْ ] ( ص مرکب ) خندان چنانکه در پسته و امثال آن. که دهان باز دارد. ( یادداشت مؤلف ) : لاله تو گویی چو طفلکی است دهن بازلبش عقیقین و قعر کامش اسود.منوچهری.
