دراویش

لغت نامه دهخدا

دراویش. [ دَ ] ( ع اِ ) ج ِ درویش. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به درویش شود.
دراویش. [ دَ ] ( اِخ ) پیروان محمداحمد متمهدی سودانی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). رجوع به متمهدی سودانی شود.