لغت نامه دهخدا خیره خند. [ رَ / رِ خ َ ] ( نف مرکب ) هرزه خند. ( آنندراج ). آنکه بی خودی خندد. بیهوده خند. آنکه خندد نه بجا و بگاه : ذوق خنده دیده ای ای خیره خندذوق گریه بین که هست آن کان قند.مولوی.
