خوش خطی

لغت نامه دهخدا

خوشخطی. [ خوَش ْ /خُش ْ خ َطْ طی / خ َ ] ( حامص مرکب ) خوشنویسی. خط نیکوداشتن. || زیبایی. خوش صورتی :
دبدبه خوشخطیم شد بلند
زلزله در گور عماد افکند.( یادداشت مؤلف ).