خطابخش

لغت نامه دهخدا

خطابخش. [ خ َ ب َ ] ( نف مرکب ) گناه بخش. ( آنندراج ). بخشاینده جرم و گناه. آمرزنده. ( ناظم الاطباء ) :
خداوند بخشنده دستگیر
کریم خطابخش پوزش پذیر.سعدی.در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش
حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش.حافظ.