لغت نامه دهخدا
- خدای ناترس ؛ آنکه از خدای نترسد. بی ایمان. بی دین. ناپرهیزگار.
- ناخدای ترس ؛ خدای ناترس :
ای ناخدای ترس مشو آینه پرست
رنج دلم مخواه و منه دل بر آینه.خاقانی.صبرم دهد خدای که آن ناخدای ترس
مست است و بی ملاحظه بیداد می کند.ملا شانی ( از آنندراج ).
